Spaans dorp te koop – of te geef Telegraaf

21 sep Spaans dorp te koop – of te geef Telegraaf

Barcelona – 3500 verlaten dorpen zijn er in Spanje, de helft daarvan staat te koop. Hoewel: dorpen? Soms dekt ‘gehucht’ de lading beter. De prijzen variëren van gratis tot vijftien miljoen euro.

Net buiten La Garriga, een Catalaans dorp op 45 minuten treinen van Barcelona ligt een verlaten terrein van achttien hectare: El Moli de Blancafort. Met daarop een molen, een handvol stenen huizen, en wat schuren – in één van hen is zelfs een klein kerkje ingericht. Aan de achterkant kijkt het terrein uit op een bosrijk en heuvelachtig gebied. Doodstil is het hier, je hoort alleen het ruisen van de beek die onder de graanmolen doorstroomt. ‘Mooi is het hier he?’ zegt Elvira Fafián, manager van Aldeas Abondonadas.com, marktleider in de verkoop van deze dorpen. ‘Je kunt hier een hotel of een kuuroord beginnen. Of je kunt er met een paar gezinnen gaan wonen. Plek genoeg.’ De nieuwe eigenaar moet wel een flinke zak geld meenemen: 1,8 miljoen euro is de vraagprijs. Zijn er in de buurt geen dorpen in een andere prijscategorie? Jawel hoor, zegt Elvira. Esblada bijvoorbeeld ‘doet’ 280.000 euro: een gehucht honderd kilometer verderop in Taragona waar de laatste bewoner in 1960 vertrok. Veertien woningen zouden er volgens Aldeas Abondonadas in Esblada zijn, maar de bezoeker treft vooral ruïnes. Vloeren zijn overwoekerd door mos en gras, muren veelal ingestort, en een dak is in heel Esblada niet meer te vinden. ‘Dat komt doordat bezoekers de tegels meenemen’, verklaart Elvira. Ook al is duidelijk dat de restauratiekosten de vraagprijs sterk overstijgen, toch is er veel vraag naar dit soort verlaten dorpen, zegt Fafián. ‘We ontvangen 150 mails per dag van mensen die op zoek zijn naar een dergelijke locatie – zowel vanuit Spanje als het buitenland.’

De dorpen die ‘for sale’ zijn liggen in heel Spanje, maar zeker de helft ervan is terug te vinden in Galicië en Asturias. Jongeren, die geen brood zien in de overname van het agrarisch bedrijf van hun ouders, trekken hier sinds de jaren vijftig massaal weg. Sinds de economische crisis heeft deze uittocht nog een extra vlucht genomen, en volgens het Galicische Instituut voor Statistieken krimpt de bevolking de komende drie decennia alleen maar meer: van drie naar twee miljoen inwoners. Dat maakt de bevolkingspolitiek tot de grootste uitdaging in deze regio, want wie betaalt er de belastingen en de pensionen, als er niemand meer woont? Het leidt soms tot noodgrepen. Zo heeft de burgemeester van het landelijke Cortegada, Avelino Martinez aangekondigd een dorp in zijn gemeente gratis weg te geven – als de nieuwe eigenaar de twaalf huizen daar maar opknapt. ‘Ze mogen doen wat ze willen, als het maar waarde voor de gemeenschap heeft.’

Mark Adkinson is een Brit die al zijn hele leven in Galicië woont, en de uitbater van Galician Country Homes. ‘Mensen zijn het leven in steden zat, en willen weer ruimte en natuur om zich heen. Die zijn hier aan het goede adres, het is hier net het paradijs.’ De verkoop van een heel dorp is zeldzaam, zegt hij. ‘Meestal zijn er wel een of twee huizen waarvan het papierwerk niet in orde is; en in dat geval leent een Spaanse bank daar geen geld voor. Maar verder is er onroerend goed genoeg; daar komen veel Britten en andere investeerders op af.’ Ook Anne van Ingen en haar partner Ron uit Den Haag kochten vijf jaar geleden een oude boerderij via hem voor maar 53.000 euro, in Lugo. ‘Wij wilden toch al naar het buitenland, en dit deel van Spanje staan zoveel mooie en betaalbare huizen! Onze boerderij knappen we in de vakanties stukje bij beetje op; uiteindelijk willen we hier gaan wonen. Nee, een dorp zou niets voor ons zijn, we hebben hier werk genoeg aan!’